وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ- اعراف 205
این لحظات صبحگاهان و شبانگاهان فرصتی است برای راز و نیاز با معبود با زبان بی زبانی. حتی اشاره "دون الجهر من القول" ممکن است به این معنا باشد که بدون تولید کلمه یا تکان خوردن لب - که لازمه تلفظ کلمه است - با معبود خود راز و نیاز کنیم . البته نماز نمی تواند به این راز و نیاز فروکاسته شود، نماز عمیقتر از این حرفهاست . اما راه ارتباط مستقیم و تلگرافی با خدا - بدون آداب و وضو و حرکات خاص و موقعیت هماهنگ (قبله)- همین مجوز است که حداقل این ارتباط را باز نگهدارید. یکی ازمفسران معاصر قرآن که الان ساکن اروپاست در توضیحی بر این آیه مطلب بسیار مفیدی گفته است : موضوع ارتباط با خدا که در این آیه برای پیامبر برای همگان آمده، در آیه هایی دیگر آمده که میگوید پیش از طلوع افتاب و غروب آن، ذکر بگویید و در مفاتیح اذکاری برای این دو وقت از قول امام جعفر صادق آمده و من در جوانی مداومت داشتم و هنوز برخی روزها مراقبت میکنم که بخوانم. پس این اذکار به هیچ وجه جای نماز را نمیگیرند.